● 50.000 συνολικές επισκέψεις! Thank you! ● Νέο κείμενο: " Μια απ' τα ίδια ήσουν κι εσύ " Διάβασε το κείμενο τώρα! ● Για να μη χάνεις ανάρτηση, κάνε subscribe! ● Η δημοσκόπηση του μήνα: Έχετε ζήσει τον παράνομο έρωτα; - Ναι, και πόνεσε πολύ στο τέλος 50% - Όχι, και εύχομαι να μη μου συμβεί ποτέ 37% - Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι 12%

#Your Story Reloaded: Μου πούλησες έρωτα, τώρα σου πουλάω αδιαφορία...

Βασισμένο στην ιστορία της Ελένης Κ. 

Ένα κουμπάκι που έχουμε όλοι οι άνθρωποι και αν μας το πατήσουν μας τεντώνει τα νεύρα δεν είναι άλλο από την αδιαφορία. Και αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος στον οποίον αρέσει να αδιαφορούν για αυτόν; Ποιος άνθρωπος μπορεί να τη βρίσκει με την αδιαφορία;

Μπορείς να σκεφτείς έναν έρωτα να ξεκινάει με την απόλυτη αρμονική συνύπαρξη δύο ανθρώπων, όλα να κυλούν ήσυχα και ομαλά και ξαφνικά ο ένας από τους δύο να αδιαφορεί; η αλήθεια είναι πως όταν είδα στα mails μου την ιστορία της Ελένης μου θύμισε πάρα πολλές δικές μου στιγμές από το ένδοξο παρελθόν, της υποσχέθηκα όμως ότι θα αποτυπώσω την ιστορία της όπως πρέπει και ότι δε θα μπω σε προσωπικές λεπτομέρειες. Θα εκφράσω την άποψη μου και μέχρι εκεί. Η ιδέα της έλλειψης ενδιαφέροντος είναι η πληγή που "τρώει" τον φτερωτό Θεό "Έρωτα". Άλλωστε το έχει πει και ο Βολταίρος: "Το μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα, είναι η αδιαφορία."

Λοιπόν, εγώ είμαι αυτή που αποκαλούσες το "μωρό σου." Είμαι η "κοριτσάρα σου." Αυτή που μέχρι χθες έλιωνε για σένα, αυτή που όταν δε σου πήγαινε κάτι καλά, έκλαιγε και πονούσε για σένα, που δε σου αρνήθηκε ποτέ κάτι, και που στα χέρια της έβρισκες μια αγκαλιά, όπως είχες πει ότι δε σε είχε πάρει καμιά. Σχεδόν νιώθω ηλίθια που σκέφτομαι πόσα βράδια σε περίμενα βαμμένη, στολισμένη και δεν ερχόσουν ποτέ. Μακάρι να ήξερες πόσο χαρτί έχω σπαταλήσει για να καταφέρω να γράψω αυτό το γράμμα. Ξέρω ότι όπως και άλλοι χιλιάδες διαβάζεις τον Ανδρέα και έτσι θα μοιραστώ την ιστορία μου, αφού στην είχα πει κατάμουτρα πριν με διαγράψεις από παντού όπως κάνουν όλοι οι ανώριμοι. Αν κάτι με ρωτάς, νιώθω τόσο ηλίθια που σχεδόν αυτομουντζώνομαι. Αλλά ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε λιγάκι απ' την αρχή. 

Είμαι η Ελένη, και είμαι εδώ για να σου θυμίσω πως κάποτε υπήρξα κάτι σημαντικό για σένα. Η τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Δεν έχω σκοπό ούτε να ντυθώ, ούτε να βαφτώ αλλά ούτε και να πάω να τα πιω για χάρη κάποιου και το επόμενο βήμα θα είναι να σου κάψω το αμάξι. Αυτά τα κάνουν κάτι γυναικάκια της σειράς. Ούτε θα σε κατηγορήσω σε τρίτους με την ελπίδα να γυρίσεις. Καρφάκι δε μου καίγεται πλέον και ήθελα απλά να το ξέρεις, πως με έκανες να καταλάβω ότι τη μεγαλύτερη αξία την έχει ο κρότος και όχι η λάμψη. Δε με συγκινεί ούτε ότι θέλεις να μου ζητήσεις συγγνώμη όπως λες, αλλά ούτε και ότι θέλεις να μάθεις τα νέα μου. Καλά είμαι, πιο δυνατή από ποτέ. Αλλά τα δικά μου νέα, θα στα χαρίσω απλόχερα. Πάντοτε βλέπεις ήμουν πιο γενναιόδωρη από εσένα, πλέον είμαι πιο ήρεμη από ποτέ, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να σε αγγίξω, να σε μυρίσω, το άρωμα σου να πλημμυρίζει όλο το σπίτι. Δε μου κόβεις ούτε την ανάσα, όπως έκανες κάποτε. Εγώ δεν είμαι η γυναίκα η δήθεν καπάτσα. Γιατί στη τελική λυπάμαι αγάπη μου αλλά ο άνθρωπος της ζωής μου είμαι εγώ. Μου πούλησες δήθεν έρωτα, και μια ακόμα δεδομένη αγάπη. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα μου καθώς έχω μαζέψει τα κομμάτια μου, να σου πουλήσω αδιαφορία. Να σε "σκοτώσω" με ηρεμία θέλω, οπότε μην έρθεις πίσω να μου ζητήσεις συγγνώμη και δήθεν ότι μετάνιωσες. Γιατί δε θα είμαι εκεί. 

Η αδιαφορία είναι για κάποιους τόσο έντονη, ειδικά όταν ξεκινά με αυτό το ιδανικό στυλ αγάπης που ναι μεν αλλά. Δηλαδή ενδιαφέρομαι για λίγο και μετά αδιαφορώ τόσο που θα αμφιβάλλεις ότι υπάρχεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε έρωτες δανεικούς χωρίς να το καταλαβαίνουν, και όταν έρχεται η ώρα για να "ξεχρεώσουν" εισπράττουν το απόλυτο τίποτα, νομίζοντας πως ζούσαν μια ζωή και έναν έρωτα ιδανικό. Ξέρεις είναι αυτό που έχω γράψει και σε άλλο κείμενο μου εδώ, ότι δηλαδή η αδιαφορία σκοτώνει το πραγματικό ενδιαφέρον. Και είναι άνθρωποι οι οποίοι θα έδιναν τα πάντα για μια αγκαλιά και θα ήθελαν να κρατήσει τόσο πολύ και μαγικά αυτή η στιγμή, αλλά η αδιαφορία του άλλου, τους έφερε σε τέτοιο σημείο που πραγματικά ξενέρωσαν, και δεν ήθελαν καμιά κουβέντα. Κανένα άγγιγμα. Και πολύ καλά έκαναν. Είναι μέχρι να ξενερώσεις. Μετά όλα είναι τόσο απλά. Η αδιαφορία σε σκοτώνει, είτε βρίσκεται σε μια σχέση, είτε μέσα στον έρωτα, σε μια φιλία. Όταν ο ένας από τους δύο αδιαφορεί, κάποιος είναι έτοιμος να την κάνει με ελαφρά. Φρόντισε όμως όταν θα γίνει αυτό να είναι νωρίς. Βέβαια θα μου πεις ποιος μπορεί να το ξέρει; Αυτά; φαίνονται από την αρχή, αλλά εθελοτυφλούμε. Και πολλές φορές δε θέλουμε να δούμε όσα ανοίγονται μπροστά μας. 

Θυμήσου, όσο κάποιος αδιαφορεί για σένα, και εσύ τον κυνηγάς επειδή σε ενδιαφέρει, γιατί άνθρωπος είσαι, να ξέρεις ότι κάποιος εκεί έξω ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα. Και η σιωπή δε σημαίνει πάντα αδιαφορία. Είναι όλα αυτά που δε θέλει να πει κάποιος δυνατά, να τα φωνάξει, να τα δει και να τα ζήσει. Μη πουλάτε δανεικούς έρωτες. Θα σας πουλήσουν αδιαφορία και τότε... θα πονέσετε πραγματικά. 

Επιμέλεια Κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος