Κι όταν ξυπνήσω θέλω να ‘χεις φύγει απ‘ το μυαλό μου.

Κάποιες φορές αρκεί ενα βράδυ για να μπορέσεις να σκεφτείς με ηρεμία και σε απόλυτη χαλάρωση πράγματα και καταστάσεις που το τελευταίο καιρό σε προβληματίζουν και σου αφαιρούν καθε δικαίωμα ελευθερίας και προσήλωσης σε κάτι νέο και κάτι αισιόδοξα όμορφο.

Μερικές φορές οι ανθρωποι αρνούμαστε να κατανοήσουμε κάποια πράγματα κυρίως οταν αυτα σχετίζονται με την αγαπη, την αφοσίωση και τους ενδοιασμούς που κρύψαμε πίσω απο μηνύματα που δεν είχαν παραλήπτη. Μηνύματα που δεν είχαμε το θάρρος ούτε καν να πληκτρολογήσουμε και να πατήσουμε την αποστολή. Θες απο δειλία, θες απο απλο εγωισμό, μήπως πονέσουμε με την αληθεια μας ούτε γράφτηκαν αλλα ούτε και εστάλησαν ποτε. Μα δεν ειναι μόνο τα μηνύματα αλλα και οι λέξεις που μεσα τους έκρυβαν παρα πολλα.

Όσοι αγαπούν παράφορα πολυ, μισούν πολυ. Ο κανόνας ειναι ξεκάθαρος. Αυτός ο άνθρωπος που θα αγαπήσει την αληθεια σου, θα κοιτάξει μεσα απο τα δικά σου μάτια και θα βρει τον εαυτό του σε μια αποτυχημένη σχέση με λάθος χειρισμό θα ειναι αυτός που ενώ εχει υπομείνει πολλα θα γεμίσει μεσα του με θυμό. Θυμό που μέχρι τωρα δε ξερεις οτι υπάρχει.

Γιατι γύρω απο ενα όμορφο χαμόγελο πολλες φορές κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες. Ετσι και με σένα. Σου έδωσα την αληθεια μου, είδες μεσα απο αυτη, έφτιαξες εναν εαυτό που πραγματικά ισως να μην έπρεπε να γνωρίσω ποτε. Με έκανες σαν εσένα. Εναν καθρέπτη του εαυτού σου. Και αυτο τον εαυτό όποτε βγαίνει στη επιφάνεια τον σιχαίνομαι, εγω γιατι δε σε σιχάθηκα; μάλλον γιατι σε ερωτεύτηκα και κόλλησα μαζι σου. Αρνείσαι να αποδεχτείς τη πραγματικότητα. Ισως, αν το αποδεχόσουν να πίστευα σε μας.

Πιστεύεις πως ολα μαγικά θα γίνουν και θα αλλάξουν όμως να σου πω μωρό μου οτι στο δικό μας παραμύθι δεν υπήρχαν ούτε μάγοι αλλα ούτε βασιλιάδες και πριγκίπισσες. " Στη ζωή μας μόνοι μας γκρεμίζουμε οτι χτίζουμε." θυμάσαι μια μερα ατο είχα πει.. το μυαλό ειναι δύσκολο προϊόν και καθόλου εξαγοράσιμο, ειναι η κλειδωμένη πόρτα που φοβασαι να ανοίξεις γιατι δε ξερεις τι κρύβει πίσω της. 

Σε αγαπησα. Σε αγαπώ, αλλα στη τελική ποιος θέλει να αγαπάει ενα σύννεφο; ενα σύννεφο εγωιστή και ενα σύννεφο που δεν εκτίμησε όσα έδωσε ένας άνθρωπος, εύχομαι να μη πληγωθείς ποτε με το τροπο που πληγωσες εσυ εμένα. Και οταν είχαμε συστηθεί σου είχα πει γεια σου ειμαι ο Ανδρέας. Και κάπως  ετσι συνέχισα μετα απο μέρες, θα μαι παντα εδω για σένα. Αλλά τώρα μη σε νοιάζει τ’ όνομά μου. Θέλω να κοιμηθώ. Κι όταν ξυπνήσω θέλω να ‘χεις φύγει απ‘ το μυαλό μου.

We're caught in a trap
I can't walk out
Because I love you too much, baby
Why can't you see
What you're doing to me
When you don't believe a word I say?
We can't go on together
With suspicious minds (suspicious minds)
And we can't build our dreams

On suspicious minds....